آسانسور بیمارستانی

آسانسورها در بیمارستانها دارای دو نوع کارکرد عمده هستند.

1-آسانسورهای حمل بیمار که در این آسانسورها و ترولی های مواد یا وسایل جابه جا می شوند

2-آسانسورهای جابجایی کارمندان و عیادت کنندگان

این دو جریان جابه جایی نباید با یکدیگر تداخل کنند و آسانسور آنها از هم مجزا باشد زیرا به هنگام احضار آسانسور توسط کارمندان و کارکنان و یا عیادت کنندگان ممکن است برای بیمار اورژانسی که در داخل کابین در حال جابه جایی است مشکلاتی پیش آید، ضمن بیمارانی که از بیرون برای مداوا (غیر اورژانسی) به بیمارستان مراجعه می کنند جهت عدم تداخل ترافیک و مسیر تردد آنها آسانسورهای آنها باید از دیگر آسانسورها که عموما در مجموعه درمانگاهاست جداگانه باشد. انتقال بیمار در یک آسانسور باید بصورت ارام و حرکت آن در توقف و شروع به حرکت مجدد به صورت نرم بوده و شتاب گیری و تکانهای کابین (تغییرات شتاب) تا به کمترین حد خود برسد.

سرعت اسانسورها

 معمولا حداکثر سرعت کابین بیماربر امتر بر ثانیه و مقدار شتاب ۹٫۵ متر بر مجذور ثانیه می باشد. حرکت درب ها باید طوری باشد که امکان خروج آرام و ایمن مسافرین از داخل کابین به بیرون و یا به داخل فراهم آید. سیستم ایمنی مانع بسته شدن درب به هنگام وجود مانع در بین چارچوب و درب کابین از نوع الکتریکی باشد حتی از برخورد درب به صورت ضعیف به بیمار و یا تخت آن و به ترولی های حمل بار جلوگیری گردد..

رعایت موارد فوق باعث افزایش کیفیت کارکرد آسانسور شده و از اهمیت زیادی برخوردار هستند. باید سعی شود آسانسورها از کیفیت و کمیت خوب و مناسبی برخوردار بوده و در تعیین سرعت، ابعاد و تعداد آنها دقت کافی بعمل آید